کشتار وِیْکو و سوزاندن پیروان فرقه دیویدیان که نمادی از حقوق بشر آمریکائی است، به دلیل اهمیت آن مورد توجه آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب قرار گرفت و ایشان در خطبه‌های نماز جمعه‌ تهران در تاریخ ۲۹/۰۳/ ۱۳۸۸خاطر نشان کردند:                      ” در خود آمریکا – انسان واقعاً تعجب میکند – در زمان دولت همین حزب دمکرات، در زمان ریاست جمهوری شوهر همین بانوئی که حالا اظهار نظر میکند، هشتاد و چند نفر از وابستگان فرقه‌ی داوودی را زنده زنده در آتش سوزاندند. این که دیگر جای انکار نیست. همین حضرات، همین دمکراتها این کار را کردند. فرقه‌ی داوودیها به قول خودشان دیویدیها – به دلیلی مورد غضب دولت آمریکا قرار گرفتند و به منزلی رفتند و در آنجا متحصن شدند. هر چه کردند، بیرون نیامدند. اینها خانه را آتش زدند و هشتاد تا مرد، زن، بچه در این خانه، زنده زنده سوختند. شما حقوق بشر میفهمید یعنی چه!؟ ”

حادثه وِیْکو یادآور محاصره نظامی محل زندگی فرقهٔ مذهبی داودیه در تگزاس است که نهایتا از سوی ارتش آمریکا در تاریخ ۱۹ آوریل ۱۹۹۳ مورد حمله قرار گرفت. فرقه داوودیه یا داویدیان، فرقه‌ای است که در سال ۱۹۵۵ از کلیسای ادونتیست‌ها  که معتقد به تعطیلی روز شنبه و توبه در این روز بودند، جدا شد. داوودی ها تحت رهبری فردی به نام دیوید کــوروش در منطقه ای در ۱۴ کیلومتری شمال شرقی ویکو در ایالت تگزاس سکونت داشتند. گفته می شود پیــروان دیویــد کــوروش عقایــد خــود را از یــک کشیش بلغــاری گرفتــه و معتقــد بــودند کــه حضــرت مســیح (ع) دوبــاره ظهــور خواهــد کــرد و دنیــا را بــه عــدل و داد خواهــد رســاند.

ایالت تگزاس در تاریخ آمریکا به جدائی طلبی مشهور است و جنگ‌هایی را نیز برای استقلال و جدایی از ایالات متحده آمریکا تجربه کرده است. دیوید کــوروش در دوران رهبری فرقه داوودیه دست به اقدامات و اظهاراتی زد که حساسیت مقامات مرکزی را برانگیخت. دیوید کــوروش به عنوان یک رهبر مسیحی، در سخنرانی های خود علیه کاخ سفید، از وجود تبعیض نژادی و مذهبی در آمریکا شکایت داشت و وضع غیرعادلانه و تبعیض آلود موجود را خلاف خواسته‌های مسیح دانسته ، به چالش می‌کشید و آنها را در تضاد با آموزه های انجیل اعلام می‌کرد. اگرچه فعالیت‌های کــوروش دارای انگیزه های جدائی طلبانه نبود اما از نظر مقامات امنیتی محلی به‌نوعی زمینه‌سازی برای آغاز اعتراضات مدنی و اجتماعی در تگزاس بشمار می‌ آمد.

در یکی از اسناد مربوط به کشتار دسته‌جمعی اعضای فرقه داوودیه آمده است که خانم ژانت رنو، فرماندار وقت تگزاس؛ در گزارشی محرمانه به بیل کلینتون، خواستار توجه جدی او به هشدارهای کارشناسان امنیتی در مورد فعالیت‌های خطرناک کــوروش شده بود. بر اساس قانون،اعتراضات مدنی از سوی احزاب و فرقه ها در آمریکا آزاد می باشد و دولت کلینتون نمی توانست سخنرانی های مذهبی دیوید کــوروش را متوقف کند، لذا قوه قضائیه آمریکا این گروه را متهم به نقض قانون تملک اسلحه کرد و با این اتهام و صدور حکم قضایی خواهان دستگیری اعضای این فرقه شد. با آغاز برخورد با داوودی‌ها، پرونده‌های قضایی فراوانی علیه مبلغان اصلی فرقه و نیز شخص کــوروش ساخته شد و کنار آن با فضاسازی رسانه‌ای وسیع، تصویری وحشتناک از این فرقه ایجاد و اذهان عمومی برای مقابله با اعضای آن آماده گردید. متعاقبا در چندین نوبت دیوید کــوروش به دادگاه فراخوانده و دستور ترک منطقه به او ابلاغ شد. اما کــوروش ، ویکو را ترک نکرد و در نهایت مأمورین امنیتی در فوریه 1993 برای دستگیری او وارد عمل شدند.

نهایتا در یک اقدام سخیف و ناهنجار، پلیس و نیروهای امنیتی منطقه را محاصره و جریان آب و برق و ارسال مواد غذایی را قطع کردند و صبح یک‌شنبه 28 فوریه 1993 به محل اقامت اعضای فرقه داوودیه حمله کردند. نیروی زمینی آمریکا در حالی که با سه بالگرد حمایت می شد از زمین و هوا به ‌سوی مقر داوودیان شلیک کردند. این در حالی بود که از سوی اعضای فرقه هیچ شلیکی انجام نمی‌شد. داوودی‌ها با توجه به اعتقادات مذهبی از روحیه خوبی برای مقاومت برخوردار بودند و تحمل محاصره به پنجاه روز رسید که در نوع خود یک رکورد محسوب می‌شد. اندک اندک فرقه در تگزاس در حال تبدیل به یک نماد مقاومت می‌شد و هر آن ممکن بود که با تسرّی این روحیه و همراهی مردم تگزاس با فرقه داوودیه عملاً بقیه مردم نیز به آنان بپیوندند. نهایتا با دستور مستقیم بیل کلینتون عملیات نوزدهم آوریل که  از آن به‌عنوان هولوکاست ویکو نام می برند، شروع شد. نیروهای امنیتی به‌فرماندهی افسری به‌نام گری هریس، پناهگاه این فرقه را با تانک‌ و شلیک‌های پیاپی مورد هجوم قرار دادند. عملیات بی‌وقفه تا ظهر دوام داشت، در ابتدا یک تانک دیوارهای پناهگاه را درهم شکست وسپس گازهای دودزا و مواد آتش‌زا روی ساختمان و محوطه آن پاشیده شد. گازی که به ساختمان تزریق شد؛ پس از نشت به‌صورت یک ماده مشتعل کننده ، منتظر جرقه‌ای کوچک بود تا جهنمی از آتش خلق کند. شلیک‌ها ادامه داشت ولی داوودیان مقاومت می‌کردند و از تسلیم شدن خبری نبود. در نهایت دستور برپایی آتش فرارسید و با آتش زدن مواد آتش‌زا، ساختمان در شعله‌های مهیبی فرو رفت و حدود هشتاد نفر از جمله زنان، کودکان و نوزادان که حداقل بیست و پنج تن از قربانیان، کودک و نوجوان بودند، طی چهل دقیقه در آتش سوخته  و به تلّی از خاکستر تبدیل شدند.

این قلم به دنبال دفاع از اعتقادات و عملکرد فرقه داوودیه نمی باشد اما معتقد است حتی با احتمال وجود خطر این فرقه برای امنیت ملی آمریکا، باید در چارچوب قانون و موازین حقوق بشر با آنان برخورد می شد. سوزاندن دسته‌جمعی عده‌ای زن و مرد و کودک خسته و گرسنه که در حدود پنجاه روز در یک منطقه محاصره شده و تحصن کرده‌ بودند؛ خلاف موازین حقوقی و نماد حقوق بشر آمریکائی است.

پس از پایان عملیات، نیروهای امنیتی تا مدتها از ورود افراد به محوطه جلوگیری کردند و تا چند هفته‌ هیچ رسانه‌ای این جنایت را پوشش نداد. بدین ترتیب کاخ سفید زمان کافی برای از بین بردن تمامی شواهد و مدارک دال بر کشتار عمدی اعضای فرقه را برای خود فراهم کرد و حتی صحنه پردازی‌هایی برای نسبت دادن آتش‌سوزی به خود اعضای فرقه نیز انجام شد. گزارش نهایی تحقیقات پیرامون این واقعه نشان داد که افراد مسلح در درون این فرقه بطور عمد آتش‌سوزی را به راه انداختند و زنان و کودکانشان را بهمراه خود کشتند.

دولت کلینتون قصد داشت اینگونه تبلیغ کند که داوودی‌ها بر اساس تعالیم مذهبی خود، سوختن در آتش را ، کمال ایمان می‌دانسته‌ و به همین دلیل سعادت سوختن را به تسلیم ترجیح داده‌اند. پس از چندین هفته رسانه‌ها از گروهی لذت‌گرا صحبت کردند که اعمال بسیار وحشیانه‌ای انجام ‌داده‌ و با خرید تسلیحات‌ به‌ارزش میلیون‌ها دلار قصد اقدام علیه امنیت ملی آمریکا را داشته‌اند. در این داستان ساختگی، ارتش برای محافظت از کودکان و زنان اقدام به به یورش به این ماجراجویان مذهبی کرده بود. رسانه‌های آمریکایی برای توجیه اقدام ضدحقوق بشری کاخ سفید ، فرقه داوودیه را مجموعه‌ای از افراد روانی متمایل به خودکشی  و عامل تجاوز به زنان و کودکان در مراسم مذهبی معرفی می‌کردند. اما تحقیقات مستقل نشان داد که فرقه داوودیه دارای مشخصه هائی که رسانه‌های آمریکایی مطرح می کنند، نمی باشند. منابع مستقل بر سالم و آرام بودن اعضای فرقه تأکید داشته و آنها را وفادار به رهبر مذهبی خود که یک زندگی آرام و دسته‌جمعی را ترویج می کرد، معرفی کردند.

هنوز هم دولت آمریکا اجازه تحقیق مستقل در مورد این فاجعه را نداده و کماکان این ننگ بر تارک لیبرال دموکراسی آمریکایی می‌درخشد  و در تاریخ فراموش نخواهد شد و قتل عام ویکو و کشتار فرقه داوودیه می تواند به عنوان یکی از نمادهای متعدد نقض حقوق بشر به سبک آمریکا معرفی گردد.

واقعیت این است که حکام کاخ سفید به مولفه حقوق بشر به عنوان ابزاری برای توجیه جنایات خود و تامین امنیت ملی امریکا نگاه می کنند. در این رابطه نقش وسایل ارتباط جمعی و رسانه های مستقل از جمله رادیو، تلویزیون، مطبوعات، سامانه های مجازی و خبرگزاری ها برای زنده نگهداشتن موارد نقض حقوق بشر توسط آمریکا از جمله سوزاندن فرقه داوودیه بسیار مهم می باشد. رسانه ها می توانند این سئوال را مطرح کنند که چگونه دولت آمریکا که خود بیش از هر کشور دیگر، ناقض حقوق بشر است، می تواند کشورهای دیگر را به رعایت حقوق بشر دعوت کند ؟ رسانه ها می توانند از سازمان ملل و نهادهای مدافع حقوق بشر،محکومیت نقض حقوق بشر توسط آمریکا را مطالبه کنند. در مجموع نباید اجازه داد موضوع سوزاندن فرقه داوودیه به فراموشی سپرده یا در تاریخ گم شود و این موضوع باید در دستورکار اهالی قلم و بیان قرار گیرد.

انتهای پیام/

منبع:ستاد حقوق بشر قوه قضاییه